Η πόλη των ονείρων μας

PROJECT Β ΚΥΚΛΟΥ

Σ.Δ.Ε. ΝΑΟΥΣΑΣ – ΤΜΗΜΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Αλεξάνδρεια, Φεβρουάριος 2015

Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΑΣ

 

Εκπαιδευόμενοι:

Μαυρόπουλος Σωτήριος

Κουμαντζιά Αθανασία

Μαραγκού Γεωργία

Μίχα Αικατερίνη

Κίτσας Γεώργιος

Ευχαριστούμε όλους τους εκπαιδευόμενους

για την άριστη συνεργασία τους και τη δημιουργικότητα που επέδειξαν.

Υπεύθυνες καθηγήτριες:

Κωφίδου Χριστίνα, Γλωσσικός Γραμματισμός

   Χίρτογλου Ανθή, Αγγλικός Γραμματισμός

Αγγλική περίληψη

Our dream city

The project that we have completed occupies with our dream city. We have decided to deal with the town where we live in order to present how it is and how we would like it to be. In collaboration with our teachers, we have prepared an essay, getting information through the internet and the public library of our town. In spite of its rich history, Alexandria lacks in many other aspects of life, such as entertainment, medical care and green parks for children and people. Our essay is an attempt to present three main points: first, the history of Alexandria, second, the way the town is and finally the way we would like it to be so as to ameliorate it for us and our children. During the project, we have produced a model city so as to show how we imagine our dream city…

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στα πλαίσια δημιουργικής συνεργασίας του Γλωσσικού Γραμματισμού και του Αγγλικού Γραμματισμού, έγινε μία προσπάθεια βαθύτερης προσέγγισης του θέματος μέσω της θεωρίας και της πράξης, προς όφελος των εκπαιδευομένων.

Ο σκοπός αυτού του σχεδίου εργασίας ήταν η εμβάθυνση της γνώσης τους, καθώς και η κατανόηση της αμφίδρομης σχέσης θεωρίας και πράξης.

Παρακάτω παρουσιάζεται το πλαίσιο σχεδίου εργασίας που ακολουθήθηκε για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου εργασίας με θέμα «Η πόλη των ονείρων μας».

ΠΛΑΙΣΙΟ ΣΧΕΔΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

–   ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ:

Ανάγνωση κειμένων, Σχολιασμός, Συζητήσεις, Επισκέψεις στη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, Πλοήγηση στο διαδίκτυο.

–   ΠΡΟΒΟΛΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ώστε:

Α. Οι εκπαιδευόμενοι να έρθουν σε επαφή με άλλες πόλεις.

Β. Να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους μέσω των εικόνων.

Γ. Να πάρουν ιδέες για τον τρόπο κατασκευής μακετών.

Δ. Να αποτελέσουν οι εικόνες πηγή έμπνευσης για δημιουργία δικών τους έργων, αλλά και

Ε. Να δημιουργήσει κίνητρα τόσο για δημιουργία, όσο και για περαιτέρω έρευνα.

–   ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΜΑΚΕΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΑΣ

 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ζούμε σε μια επαρχιακή πόλη στο νομό Ημαθίας, την Αλεξάνδρεια. Η πόλη είναι χτισμένη στο κέντρο του μεγάλου κάμπου της κεντρικής Μακεδονίας. Είναι το κέντρο ενός δήμου που αποτελείται από επτά μικρότερα χωριά, το Λειανοβέργι, το Πλατύ, το Βρυσάκι, το Καμποχώρι, το Λουτρό, το Νεοχώρι και το Νησί. Με το νόμο Καλλικράτη ο δήμος Αλεξάνδρειας επεκτάθηκε εκ νέου με τη συγχώνευση και των δήμων Πλατέος, Μελίκης και Αντιγονιδών.

Στην πόλη μας υπάρχει Δημοτική Βιβλιοθήκη, η οποία ιδρύθηκε το 1986 με τη συλλογή 2000 βιβλίων. Επίσης έχει κέντρο πρώτων βοηθειών, κολυμβητήριο, αμφιθέατρο, γήπεδο τέννις, γήπεδο ποδοσφαίρου, γήπεδο μπάσκετ, πυροσβεστική υπηρεσία, σιδηροδρομικός σταθμός, κτελ κ.ά. Λειτουργούν επίσης επτά δημοτικά σχολεία, δύο γυμνάσια, δύο λύκεια, ένα τεχνικό λύκειο, ένα επαγγελματικό λύκειο και ένα σχολείο δεύτερης ευκαιρίας.

Επιπλέον, υπάρχουν τέσσερις ναοί, οι οποίοι είναι οι εξής: Ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου, ο Άγιος Αλέξανδρος, ο ναός Κυρίλλου και Μεθοδίου και ο Άγιος Αθανάσιος. Ακόμη υπάρχουν δύο σχολεία για παιδιά με ειδικές ανάγκες: το ένα στεγάζεται στο πρώτο δημοτικό και το άλλο λέγεται «Τα παιδιά της Άνοιξης». Υπάρχει ακόμη ένα αστυνομικό τμήμα, Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών, Ο.Α.Ε.Δ, , Ι.Κ.Α., ένα παράρτημα της πρόνοιας και μια μεγάλη αγορά με πληθώρα καταστημάτων.

Ωστόσο θα θέλαμε να υπάρχει και μια λίμνη, ένα νοσοκομείο, πάρκα με πράσινο και παιδική χαρά για τα παιδιά, ζωολογικός κήπος, κινηματογράφος, θέατρο, πολυκαταστήματα με τοπικά προϊόντα, γηροκομείο, καθώς επίσης ποιητικές, λογοτεχνικές και μουσικές σκηνές. Τέλος θα επιθυμούσαμε υποδομές για άστεγους, πολυθεματικούς χώρους για φαγητό και μουσείο λαϊκής παράδοσης.

Οι παραπάνω σκέψεις αποτέλεσαν και την αφορμή για το εν λόγω σχέδιο εργασίας. Αρχικά, όμως, φροντίσαμε να μάθουμε για την ιστορία της πόλης μας.

 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Η Αλεξάνδρεια είναι πόλη της Μακεδονίας. Είναι το τρίτο μεγαλύτερο οικιστικό συγκρότημα της Ημαθίας με πληθυσμό 35.821 κατοίκων και παρουσιάζει μεγάλη ανάπτυξη, καθώς πλησιάζει σε πληθυσμό τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ημαθίας, τη Νάουσα. Χτισμένη στο κέντρο του μεγάλου κάμπου της κεντρικής Μακεδονίας είναι το κέντρο ενός δήμου που αποτελείται από 35 μικρότερα χωριά. Η πόλη αναπτύσσεται ταχύτατα, έχοντας ρόλο πόλης-δορυφόρου αναφορικά με τη Θεσσαλονίκη, από την οποία απέχει 50 χιλ. ή 30 λεπτά με το τραίνο. Η Αλεξάνδρεια είναι η έδρα του ομώνυμου Δήμου Αλεξάνδρειας.

Πρόκειται για το τμήμα της πεδιάδας της Ημαθίας που το διασχίζει ο ποταμός Αλιάκμονας. Η περιοχή απλωνόταν κάτω από τις βόρειες παρυφές των Πιερίων μέχρι τους καλαμιώνες του Βάλτου των Γιαννιτσών και κάτω από τα υψώματα της Βέροιας μέχρι τον ποταμό Καρά Ασμάκ (Λουδίας) και τις εκβολές του Αλιάκμονα στο Θερμαϊκό κόλπο, ενώ αρκετοί την επεκτείνουν μέχρι και τον ποταμό Αξιό.

Ονομάσθηκε «Ρουμλούκι» από τους Οθωμανούς κατακτητές κατά τον 14ο – 15ο αιώνα, οι οποίοι, όταν έφθασαν στην περιοχή αυτή, αναγνωρίζοντας το ανόθευτο του ελληνικού πληθυσμού που την κατοικούσε, την ονόμασαν Rumlik – Ρουμλούκ ή Ουρουμλούκ, τουρκική λέξη που παράγεται από το Ρουμ = Ρωμιός, Έλληνας και τον επιθετικό προσδιορισμό ή κτητικό ?lik (-λούκ), ώστε να σημαίνει τον τόπο που έχει Ρωμιούς – Έλληνες Χριστιανούς απόγονους των Ρωμαίων πολιτών, δηλαδή σημαίνει Ρωμιότοπος, Γραικοχώρα, Ελληνότοπος.

Αρχαίοι χρόνοι

Ο εύφορος αυτός πεδινός χώρος κατοικήθηκε από τους αρχαιότατους χρόνους. Από την εποχή που ο Θερμαϊκός κόλπος έφθανε σχεδόν μέχρι τις υπώρειες των βουνών Βερμίου, Πιερίων και Πάικου, οι πρώτες πληροφορίες για το γεωγραφικό χώρο του κάτω ρου του Αλιάκμονα, ήταν ότι επρόκειτο για μία αμμουδερή περιοχή (ψαμμαθώδης χώρος), ανάμεσα στα βουνά Βέρμιο και Πιέρια, γι? αυτό και την ονόμασαν Ημαθία.

Δυναμικό ρόλο στη δημιουργία της πεδιάδας, που βλέπουμε σήμερα στην περιοχή, διαδραμάτισε ο ποταμός Αλιάκμονας, που εξέβαλε αρχικά στο νοτιοδυτικό άκρο του κόλπου, πολύ κοντά στις υπώρειες των βουνών Βέρμιου και Πιερίων. Μεταφέροντας ακατάπαυστα προσχωτικό υλικό, το εναπόθετε στο βυθό της ρηχής θάλασσας, προκαλώντας έτσι τη σταδιακή ανύψωση του πυθμένα της και φυσικά τη βαθμιαία δημιουργία νέων εδαφών.

Με την πάροδο των αιώνων οι προσχώσεις του ποταμού Αλιάκμονα βρέθηκαν αντιμέτωπες με τις προσχώσεις του ποταμού Αξιού, κι έτσι προκλήθηκε η απόφραξη του δυτικού μυχού του Θερμαϊκού κόλπου, στη θέση του οποίου δημιουργήθηκε μία λιμνοθάλασσα (η μετέπειτα λίμνη των Γιαννιτσών), η οποία επικοινωνούσε με τον ανοικτό κόλπο με έναν ποταμοειδή δίαυλο, που αργότερα έγινε ο ποταμός Λουδίας.

Πρώτα σημάδια για την κατοίκηση της περιοχής κατά τα προϊστορικά χρόνια βρίσκουμε στη Ν. Νικομήδεια και στην τούμπα της Κυψέλης.

Τα γόνιμα εδάφη της προσέλκυσαν τους Βοττιαίους, από τους οποίους η περιοχή έλαβε το όνομα Βοττιαία, ονομασία η οποία χρησιμοποιήθηκε για την περιοχή αυτή μέχρι και τα βυζαντινά χρόνια. Παράλληλα εγκαταστάθηκαν εδώ και οι Βρύγες, ένα νεκροταφείο των οποίων συναντάμε στη Βεργίνα.

Το 650 π.Χ. το έθνος των Μακεδόνων με επικεφαλής τη δυναστεία των Τημενιδών έδιωξαν από την περιοχή αυτή τους Βοττιαίους, κράτησαν την περιοχή ως αποκλειστική αποικία τους και στη θέση της σημερινής Βεργίνας έκτισαν την πρωτεύουσά τους, τις Αιγές. Παράλληλα αναπτύχθηκαν οι πόλεις Βέροια και Άλωρος, οι οποίες αντλούσαν την ισχύ τους από την εκμετάλλευση της πλούσιας πεδιάδας. Τα πλούσια εδάφη της πεδιάδας του Αλιάκμονα διανεμήθηκαν στους εταίρους, οι οποίοι παράλληλα με τη γεωργία εξέτρεφαν εκεί πολλά άλογα. Η Μακεδονίδα γη έγινε η κοιτίδα του μακεδονικού βασιλείου. Όταν ο Αρχέλαος μετέφερε την πρωτεύουσα του κράτους στην Πέλλα, οι Αιγές παρέμειναν ιερός τελετουργικός τόπος για τους Μακεδόνες και σύμφωνα με τις παραδόσεις τους, εδώ έπρεπε να θάβονται οι βασιλείς τους, για να μη χαθεί το μακεδονικό βασίλειο. Είναι αξιοσημείωτο, ότι ο Φίλιππος Β΄ στις Αιγές τέλεσε το γάμο της κόρης του, κατά τη διάρκεια του οποίου δολοφονήθηκε, και φυσικά ο Αλέξανδρος Γ΄ ο Μέγας εδώ ανακηρύχθηκε βασιλιάς των Μακεδόνων το 336 π.Χ.

Ο Αλέξανδρος πραγμάτωσε τις τολμηρότερες προσδοκίες των Μακεδόνων, αφού κατέκτησε ένα πολύ μεγάλο μέρος του τότε γνωστού κόσμου, με συνέπεια να γίνει η Μακεδονίδα γη η καρδιά της τεράστιας αυτοκρατορίας του, που έφτανε έως τις Ινδίες. Μετά το θάνατό του η αίγλη του μεγάλου στρατηλάτη δημιούργησε θρύλο γύρω από το όνομά του, ο οποίος δεν εξαλείφθηκε ποτέ. Οι Μακεδόνες αναφέρανε κι επικαλούνταν την καταγωγή τους από το Μ. Αλέξανδρο, πράγμα που ανύψωνε την εθνική τους συνείδηση και συντελούσε στο να διατηρούν την ομοιογένεια και συνοχή τους σαν λαός, που τον ένωνε η λαμπρή ιστορία και η κοινή προέλευση από τη γενιά του. Μέχρι και σήμερα οι κάτοικοι του Ρουμλουκιού αρέσκονται να αποδίδουν κάθε αρχαίο κτίσμα ή εύρημα της περιοχής στον Μεγαλέξανδρο.

Τον Ιούνιο του 168 π.Χ. οι ρωμαϊκές λεγεώνες εισέβαλαν στην πεδιάδα του Αλιάκμονα και κατέκτησαν αμαχητί τις πόλεις Άλωρο, Αιγές και Βέροια. Κατά την περίοδο της ρωμαιοκρατίας η πεδιάδα απέκτησε εξαίρετο οδικό δίκτυο, που την συνέδεε ταχύτερα με τη Θεσσαλονίκη. Τότε αναπτύχθηκε ραγδαία η Βέροια, σε αντίθεση με τις Αιγές που εξαφανίσθηκαν, ενώ η Άλωρος εξακολουθούσε μεν να υφίσταται, αλλά μάλλον είχε φθίνουσα πορεία.

Μέσα από την περιοχή αυτή κινήθηκε και ο Απόστολος Παύλος κατά τη μετάβασή του από τη Θεσσαλονίκη στη Βέροια και κατά την από εκεί φυγάδευσή του προς το λιμάνι της Μεθώνης για τον Πειραιά.

Οι Ρωμαίοι εγκατέστησαν στην πεδιάδα του Αλιάκμονα βετεράνους στρατιώτες, στους οποίους παραχώρησαν μεγάλες εκτάσεις γης. Από αυτούς η περιοχή απέκτησε και την επόμενη ονομασία της, Καμπανία (πεδιάδα). Τα αγροκτήματά τους αποτέλεσαν τους πυρήνες για την ανάπτυξη αρκετών χωριών στον κάμπο, για την ύπαρξη των οποίων η πρώτη μαρτυρία προέρχεται από το Λουκιανό (2ος αιώνας).

Βυζαντινοί Χρόνοι

Η βυζαντινή περίοδος βρήκε την εύφορη πεδιάδα του Αλιάκμονα να ανήκει σε πλούσιους γαιοκτήμονες της Βέροιας και της Θεσσαλονίκης, ενώ παράλληλα σημαντικές ήταν οι εκτάσεις που καλλιεργούνταν από ελεύθερους γεωργούς. Ταυτόχρονα και η εκκλησία, αφού απέκτησε την περιουσία των παλαιών εθνικών ναών, γρήγορα εμφανίστηκε να κατέχει μεγάλη έγγεια περιουσία, την οποία εκμεταλλευόταν μέσω διαφόρων μοναστηριών που αναπτύχθηκαν και εδώ. Παράλληλα η κεντρική εξουσία συνέχισε τη γεωργική αποκατάσταση πληθώρας στρατιωτικών με παραχώρηση εκτάσεων στην Καμπανία, με αποτέλεσμα η πεδιάδα αυτή κυριολεκτικά να στρατοκρατείται.

Οι επιδρομές των Σλάβων κατά τον 7ο αιώνα φαίνεται πως επηρέασαν πολύ τα πράγματα στην Καμπανία, αφού φέρεται ότι πολλοί από αυτούς εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην πλούσια πεδιάδα. Όμως γρήγορα οι αυτοκράτορες έλαβαν δημογραφικά μέτρα, ώστε να μετακινήσουν αρκετούς Σλάβους από την κεντρική Μακεδονία στη Μικρά Ασία και παράλληλα να μεταφέρουν ρωμαϊκούς πληθυσμούς από τη Μ. Ασία εδώ.

Για την περιοχή αυτή όμως σημαντικές είναι οι πληροφορίες, ότι κατά το 10ο αιώνα δημιουργήθηκε η Επισκοπή Καμπανίας, καθώς και το θέμα της Βέροιας, τα ανατολικά όρια των οποίων έφθαναν μέχρι τον Αξιό ποταμό. Πιθανολογείται ότι το χωριό Επισκοπή (Βεροίας) οφείλει το όνομά του, στο ότι αποτέλεσε την πρώτη έδρα εκείνης της Επισκοπής.

Από την ίδια εποχή προέρχεται και μία περιγραφή του κάμπου από τον Ι. Καμενιάτη, ο οποίος περιγράφει εγκωμιαστικά την πεδιάδα και επιβεβαιώνει τα τεράστια οικονομικά οφέλη που αποκόμιζε η Θεσσαλονίκη από  αυτήν, από την αλιεία στους ποταμούς της, αλλά και από την ναυσιπλοΐα που διεξαγόταν από τη θάλασσα προς την ενδοχώρα μέσω των πλωτών ποταμών. Πράγματι τότε ήταν σίγουρα πλωτοί οι ποταμοί Αλιάκμονας και Λουδίας, μέσω της κοινής εκβολής των οποίων μπορούσε κανείς να ανέλθει στη Λουδία λίμνη, ενώ στην σημερινή αγροτική περιοχή του Πλατέος η τοποθεσία «Καραβοστάσι» θυμίζει ακόμη το παλιό λιμάνι που υπήρχε κάποτε εκεί.

Κατά τον 14^ο αιώνα η Καμπανία έζησε την ένταση των διαρκών συρράξεων, που διεξήχθησαν κατά το δυναστικό αγώνα του Ι. Καντακουζηνού, ο οποίος είχε καταλάβει τη Βέροια και συγκρούετο με τις δυνάμεις του νόμιμου αυτοκράτορα, που έδρευαν στη Θεσσαλονίκη. Σ? εκείνη την εμφύλια σύρραξη χρησιμοποιήθηκαν οι στρατοί των Σέρβων αλλά και των Τούρκων, οι οποίοι δεν έχασαν την ευκαιρία να προωθήσουν τα δικά τους επεκτατικά σχέδια. Έτσι, με την εξασθένιση της βυζαντινής διοίκησης η πεδιάδα περιήλθε στα χέρια του Σέρβου Στέφανου Δουσάν, ο οποίος την κράτησε αρκετά χρόνια.

Από βυζαντινά έγγραφα αυτής της εποχής επιβεβαιώνουμε την από τότε ύπαρξη των χωριών: Μακροχώρι, Ρέσαινη (Βρυσάκι), Νησί, Μελίκη, Λυκοβίτζα (Λυκογιάννη), και Παλατίτζια. Ακόμη μαθαίνουμε για την ύπαρξη ενός ?χωρίου στρατιωτών? με την ονομασία Κριτζίστα (ή Γκριτζίστα), δηλαδή Ελληνοχώρι, που πρέπει να βρισκόταν στην περιοχή Αλεξάνδρειας ? Πλατέος.

Τουρκοκρατία

Η Καμπανία κατακτήθηκε από τους Τούρκους για πρώτη φορά περί το 1383-1387 από τον Γαζή Εβρενός μπέη και οριστικά το 1430 από τον Μουράτ Β΄. Οι Οθωμανοί κατακτητές έδωσαν στην πεδιάδα της Καμπανίας την ονομασία Rumlik ? «Ρουμλούκ», όπως προαναφέραμε.

Κατά τους σκοτεινούς χρόνους των πρώτων χρόνων της Τουρκοκρατίας οι ειδήσεις για το Ρουμλούκι είναι ελάχιστες. Η αγιογράφηση του πρόπυλου του μοναστηριακού ναού της Αγίας Τριάδας το 1495 και η ανοικοδόμηση του επίσης μοναστηριακού ναού του Αγίου Δημητρίου το 1570 στα Παλατίτσια μας επιτρέπουν να δεχθούμε ότι οι ρουμλουκιώτες ασκούσαν κανονικά τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και φρόντιζαν τους ναούς τους.

Από τα έγγραφα του ιεροδικείου της Βέροιας, αλλά και από πληθώρα δημοτικών τραγουδιών, πληροφορούμαστε για τη ενεργό δράση κλεφταρματολών στα χωριά του κάμπου. Εξάλλου το μέχρι σήμερα διατηρούμενο ρουμλουκιώτικο έθιμο «ρουγκάτσια», επιβεβαιώνει την ετήσια επίσκεψη των τμημάτων των αρματολών των Πιερίων ή του Βερμίου στα χωριά του Ρουμλουκιού, από τα οποία εισέπρατταν το μισθό τους για τη φύλαξη των χωριών.

Επίσης την εποχή αυτή φαίνεται πως μειώθηκε αισθητά η δυνατότητα απορροής των υδάτων της Λουδία λίμνης προς τον Θερμαϊκό κόλπο, οπότε η έκτασή της μεγάλωσε σημαντικά και δημιουργήθηκε ο Βάλτος των Γιαννιτσών.

Κατά το δεύτερο μισό του 18^ου αιώνα κυριαρχεί η προσωπικότητα και η πολύπλευρη δράση του επισκόπου Καμπανίας Θεοφίλου, ο οποίος είχε μεν την έδρα του στην Κουλακιά (Χαλάστρα), αλλά χρησιμοποιούσε την Καψόχωρα ως τόπο αναψυχής ? καταφύγιο, όπου λειτουργούσε βιβλιοθήκη και σχολή ιεροδιδασκάλων.  Από τις επιστολές του συντάχθηκε ένας πρώτος αρκετά ολοκληρωμένος κατάλογος των χωριών του Ρουμλουκιού, μεταξύ των οποίων ως κεφαλοχώρι ξεχώριζε το χωριό «Γηδάς». Το χωριό αυτό, επειδή ήταν πολυάνθρωπο, το τίμησε με την επίσκεψη και το δίδαγμά του ο Κοσμάς ο Αιτωλός το καλοκαίρι του 1775.

Οι κάτοικοι της Αλεξάνδρειας συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821. Σπουδαίος αγωνιστής της επανάστασης του 1821 ήταν ο Ζήσης Γηδιώτης.

Κατά το Μακεδονικό Αγώνα (1903-1908) οι κάτοικοι του Ρουμλουκιού έλαβαν μέρος σε πολλές επιχειρήσεις που διεξάγονταν στο Βάλτο των Γιαννιτσών και διακρίθηκαν ως πολεμιστές και τροφοδότες του Αγώνα, αναδεικνύοντας πληθώρα αγωνιστών και καπεταναίων. Μάλιστα το χωριό Νησί κάηκε το 1906 από τους κομιτατζήδες, προκειμένου να καμφθεί το φρόνημα των κατοίκων που βοηθούσαν τα ανταρτικά σώματα με κάθε τρόπο.

Oι ομάδες αυτές των κομιτατζήδων ξεκίνησαν ένα όργιο διώξεων κατά των Ελληνόφωνων, Σλαβόφωνων και Βλαχόφωνων κατοίκων της Μακεδονίας.

Τα θύματα ήταν κυρίως Ιερείς, Δάσκαλοι, Επιστήμονες, Προύχοντες και οικονομικοί παράγοντες. Ο στόχος ήταν απλός και συνάμα πολύ κυνικός. Ο προσηλυτισμός στη Βουλγαρική Εξαρχία και η ενσωμάτωση των εδαφών της Μακεδονίας στη Βουλγαρία.

Σύγχρονη Ιστορία

Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922 στην πεδιάδα εγκαταστάθηκε μεγάλος αριθμός προσφύγων και δημιουργήθηκαν πολλά νέα χωριά.

Το 1932-1936 συντελέστηκε η αποξήρανση της λίμνης ? βάλτου των Γιαννιτσών και έτσι αποδόθηκαν για καλλιέργεια χιλιάδες στρέμματα εύφορης γης, τα οποία έθρεψαν τους κατοίκους και οδήγησαν το τόπο στην ανάπτυξη. Αργότερα κατασκευάστηκε ένα εκτεταμένο αρδευτικό δίκτυο, το οποίο επέτρεψε την καλλιέργεια μεγάλης ποικιλίας αγροτικών προϊόντων. Όλα αυτά σε συνδυασμό και με την ανέκαθεν επίκαιρη θέση της πεδιάδας, στη διασταύρωση των οδών προς Θεσσαλονίκη, προς δυτική Μακεδονία και προς τη νότια Ελλάδα, αποτέλεσαν πόλο έλξης της εσωτερικής μετανάστευσης και ώθηση για δυναμική οικονομική πρόοδο.

Για την προέλευση του παλιού ονόματος έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις όπως η προέλευση από την τουρκική λέξη gida (τροφή), από τη βυζαντινή οικογένεια των Γίδων, καθώς και από το γνωστό οικόσιτο ζώο. Κατά την άποψη τοπικού ερευνητή, η παλαιά ονομασία είναι Γηδάς και όχι Γιδάς, ανάγεται στο Βυζάντιο και σημαίνει “Γη Οδός”.

Η πόλη “Γιδά” μετονομάστηκε σε “Αλεξάνδρεια” και ο “Δήμος Αλεξανδρείας” το 1953. Το 1997 με το πρόγραμμα Καποδίστριας συνενώθηκαν στο Δήμο οι κοινότητες (μετέπειτα Δημοτικά Διαμερίσματα) με τον αντίστοιχο πληθυσμό απογραφής 1991: Αλεξάνδρείας (έδρα) 13.319, Βρυσακίου 700, Καμποχωρίου 916, Λουτρού 1290, Νεοχωρίου 759, Νησίου 1.661. Σύνολο 18.645.

ΣΤΑΔΙΟ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

–   Στόχοι:

Α. Να εντοπίσουν οι εκπαιδευόμενοι στοιχεία και χαρακτηριστικά διαφόρων πόλεων που τους ενδιαφέρουν

Β. Να ανακαλύψουν βιωματικά και να αξιοποιήσουν τις ιδιότητες και το χαρακτήρα των υλικών και μέσων (φελιζόλ, χρώμα) που τους δίνονται, ώστε να δημιουργήσουν τα δικά τους εκφραστικά έργα

Γ. Η ενίσχυση της αυτοπεποίθησής τους, αποβάλλοντας το φόβο της αποτυχίας

Δ. Βιωματική επαφή με τη ζωγραφική

Ε. Να εκφράσουν οι εκπαιδευόμενοι και ανακαλύψουν τις δεξιότητες που έχουν και ενδεχομένως αγνοούν

Στ. Καλλιέργεια της φαντασίας, δημιουργία, συνεργασία, ψυχαγωγία

–   Υλικά ? Μέσα:

–   Φελιζόλ

–   Χαρτόνια

–   Νερομπογιές και μαρκαδόροι

–   Πινέλα

–   Καλαμάκια

–   Οδοντογλυφίδες

–   Σοβάς

–   Σιλικόνη

–   Κόλλα

–   Ψαλίδια

Τα αποτελέσματά μας :

Οι εκπαιδευόμενοι δούλεψαν με μεγάλη δημιουργική διάθεση και αξιοποίησαν με τον καλύτερο τρόπο τις ιδέες τους και τις δυνατότητές τους. Το έργο που παρουσίασαν ήταν αξιέπαινο.

–   Διάρκεια:

Το παραπάνω σχέδιο δράσης πραγματοποιήθηκε στο Β΄ Κύκλο και διήρκησε περίπου 3 μήνες.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΑΣ